Praca w winnicy Pańskiej

O. HENRYK JACKOWSKI SI

Praca w winnicy Pańskiej jest pracą około zbawienia własnego i bliźnich. Do tej dwojakiej pracy wszyscy bez wyjątku, od pierwszej chwili używania rozumu są powołani i obowiązani; do pierwszej pracy, tj. około zbawienia własnego powołuje nas Bóg onymi słowy św. Pawła Apostoła: z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie wasze sprawujcie, – do drugiej, czyli około zbawienia drugich, słowami Eklezjastyka: Pan Bóg każdemu z osobna dał rozkazanie o bliskim swoim. Tać praca jest najważniejsza, a nawet jedyna i niezbędnie potrzebna, bo Pan Jezus powiedział do Marty: Marto, Marto, troszczysz się i frasujesz około bardzo wiela, ale jednego potrzeba.

Wszelka praca około naszego i bliźnich powodzenia ziemskiego podrzędne tylko ma znaczenie; doczesne bowiem tylko i przemijające korzyści przez tę pracę zdobyć możemy, a cóż pomoże człowiekowi, jeśliby wszystek świat zyskał, a na duszy swej szkodę podjął? Nie potrafi drugim dopomagać do zbawienia, kto nie dba o swoje własne; bo, jak mówi łacińskie przysłowie: "kto sobie jest złym, komuż dobrym będzie?"

Praca nad sobą polega głównie na tych rzeczach:

1. Staraj się poznać Pana Boga i prawdę Jego; bo ten jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie samego, Boga prawdziwego i któregoś posłał Jezusa Chrystusa. Bez należytej znajomości wiary świętej, czyli katechizmu, nie może być mowy o jakiejkolwiek rozumnej pracy około własnego lub bliźnich zbawienia. (*)

2. Potrzeba przestrzegać przykazań Bożych i kościelnych, a chronić się grzechu, czyli jak mówi Apostoł, potrzeba abyśmy zaprzawszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, trzeźwie i sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie, oczekiwając błogosławionej nadziei i przyjścia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa.

3. Ponieważ ani pierwszego ani drugiego nie zdolniśmy dokazać o własnych przyrodzonych siłach, ale potrzebujemy do tego łaski Bożej, łaskę zaś czerpiemy z św. Sakramentów, potrzeba, abyśmy pilni byli w przyjmowaniu tych Sakramentów i w gotowaniu się do nich.

Podrzędną wprawdzie, w porównaniu z pracą około zbawienia, jest wszelka inna praca około rzeczy doczesnych, a jednak i ona jest koniecznie potrzebna: bo człowiek się rodzi na pracę, a ptak na latanie. W raju nawet chciał Pan Bóg, aby człowiek uprawiał ziemię; po utracie raju dał mu za pokutę pracę i to ciężką a często niewdzięczną. Bez pracy i najlepszy człowiek nie tylko zgnuśnieje, ale psuć się poczyna; bo jak mówi Pismo św., a potwierdza doświadczenie: wielkiej złości nauczyło próżnowanie. Dzieci nawet, nie zdolne jeszcze do pracy, jeśli nie mają odpowiedniego zajęcia, albo przynajmniej zabawy, z samych nudów uczą się złego i popadają w najgorsze nieraz grzechy. Dlatego to w dzisiejszej przypowieści gospodarz upomina: Co tu stoicie cały dzień próżnujący? Wglądnijże każdy w sumienie swoje, czy i do ciebie nie stosuje się to pytanie: Czemuż całymi dnami, albo przynajmniej godzinami stoisz lub wałęsasz się próżnujący? Bywają też tacy, co to niby pracują, a jednak w samej rzeczy próżnują, bo leniwie robią, albo przy robocie marudzą, albo obierają sobie robotę, którą lubią, albo która im pochlebia, ale z której ani dla nich, ani dla nikogo nie ma pożytku.

Ewangelie niedzielne i świąteczne z objaśnieniami, wydał X. H. Jackowski T. J. [† 1905]. Wydanie piąte. W Krakowie. Nakładem Wydawnictwa Księży Jezuitów. 1923, ss. 134-136. (Fragment objaśnienia na niedzielę Starozapustną; pisownię nieznacznie uwspółcześniono, tytuł artykułu oraz przypisy od red. Ultra montes).

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przypisy:

(*) Zob. Ks. Zygmunt Chełmicki, Ojców naszych Wiara Święta (mały katechizm). 2) Św. Robert kard. Bellarmin SI, Wykład nauki chrześcijańskiej (katechizm większy).

Kraków 2007

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: