PRZEWODNIK

 

PRAWDZIWEJ POBOŻNOŚCI

 

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

 

na każdy dzień roku

 

o życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa

 

ku użytkowi wiernych,

 

którzy, żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości

 

O. BRUNON VERCRUYSSE SI

 

––––––––

 

DRUGI TYDZIEŃ WIELKIEGO POSTU

 

Poniedziałek

 

Pobudki do czynienia pokuty, wyjęte z rozważania niegodziwości grzechu

 

I. Prel. Wyobraź sobie, że słyszysz św. Piotra mówiącego do mieszkańców Jerozolimy: Pokutujcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze (Dz. Ap. III, 19).

 

II. Prel. Proś o silną wolę, abyś się do rozkazu Apostoła zastosował.

 

I PUNKT

 

Mnogość naszych grzechów

 

Rozważanie. Przebiegnij myślą wszystkie lata życia swojego... przed i po pierwszej komunii świętej... przed i po obiorze stanu, w którym pozostajesz... wszystkie miejsca, w których kolejno przebywałeś... wszystkie grzechy, które tam popełniłeś... Potem przejdź w krótkości przykazania Boskie i kościelne... przyrzeczenia na chrzcie św. czynione... obowiązki twojego stanu... a będziesz zdziwiony, i przerażony na widok niezliczonej mnogości twoich grzechów i błędów. Co by to było, gdybyś je widział tak, jak je Bóg widzi?

 

Zastosowanie. Za jeden grzech śmiertelny utracił Adam, wraz z całym swoim potomstwem, wszystkie łaski i dary nadprzyrodzone i został na śmierć skazany; za jeden grzech powszedni zostali najwięksi przyjaciele Boga, taki Mojżesz, Dawid, Ezechiasz, skazani na bardzo surowe kary, będące tylko słabym odbiciem kar, które na drugim świecie za najmniejsze grzechy ponosić będziemy musieli. Czegoż się mam spodziewać ja, który tak wiele grzechów popełniłem? Nic nie pomoże, choćbym je i zapomniał, Bóg nie zapomni niczego: nic nie ujdzie Jego kary, ani nawet tak lekki i mały błąd, jak próżne słowo. Sam Chrystus o tym upewnia mówiąc: A powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by wyrzekli ludzie, zdadzą liczbę w dzień sądny (Mt. XII, 36). Jakże to silna pobudka do czynienia pokuty – pokuty szczerej i nieustannej! – Ten święty czas postu jest do tego chwilą najsposobniejszą, bo szczególne łaski Boże, przywiązane do tego czasu, ułatwiają nam ćwiczenie się w pokucie: Ecce nunc tempus acceptabile (II Kor. VI, 2).

 

Uczucia. Wyznaj pokornie Bogu swoje grzechy i niewierności. – Wzbudź pragnienie szczerej za nie pokuty. – Proś o łaskę, abyś wielkodusznie spełnił to pragnienie.

 

Postanowienie. Oznacz dokładnie uczynki pokutne i umartwienia, w których chcesz się ćwiczyć w ciągu tego drugiego tygodnia Postu Wielkiego, jak to już uczyniłeś w pierwszym tygodniu.

 

II PUNKT

 

Zniewaga wyrządzona Bogu naszymi grzechami

 

Rozważanie. Przez każdy grzech śmiertelny wyrządzamy Bogu potrójną zniewagę, z których każda jest nieskończonej złości, gdyż to zniewaga wyrządzona majestatowi nieskończonemu. Oto każdy grzech ciężki jest: nieposłuszeństwem i buntem – Bóg rozkazuje, a my rozkazów nie wykonywamy; wzgardą wyrządzoną Bogu – ponad Boga i Jego święte prawa przenosimy jakąś marną uciechę, uciechę przelotną, podłą a często haniebną i sromotną; jest oburzającą niewdzięcznością – darów Bożych używamy na to, aby obrażać Boga!... Każdym grzechem powszednim wyrządzamy Bogu również trojaką zniewagę, prawda, że ta jest mniejszą, jak zniewaga wyrządzana grzechem śmiertelnym, złość jej jednak jest zawsze tak wielką, że gdyby można, przez popełnienie choćby jednego tylko grzechu powszedniego, wszystkich potępieńców, wszystkich szatanów piekła przemienić w tylu świętych i błogosławionych, którzy by całą wieczność w niebie Boga chwalili, to i wtenczas nawet nie godziłoby się popełnić tego grzechu powszedniego; gdyż wszelkie hołdy czci i uwielbienia, oddawane Bogu przez stworzenia, nie byłyby w stanie wynagrodzić zniewagi, wyrządzonej Bogu przez jeden grzech powszedni.

 

Zastosowanie. Patrz! jak wielką jest tedy złość i zniewaga, którą ty wyrządziłeś Panu Bogu swojemu. Ale to jeszcze nie wszystko – zniewaga ta wzrasta w miarę odebranych łask, wewnętrznych dobrych natchnień i wielorakich zmiłowań Bożych. Tak uczy nas wiara, a rozum temu zaprzeczyć nie może. Cóż tedy sądzić powinieneś o tylu grzechach powszednich, które popełniłeś? któżby je mógł policzyć? Jeszcze raz tedy, jakże to silna pobudka do czynienia pokuty w czasie tych nadzwyczajnych dni Postu Wielkiego, o których czytamy w pacierzach kapłańskich: Nadeszły dla nas dni pokuty, byśmy w nich mogli zmazać winy grzechów i zbawić dusze. Advenerunt nobis dies poenitentiae, ad redimenda peccata, ad salvandas animas (Ant. ad Tertiam).

 

Uczucia i postanowienie. Te same, co w poprzednim punkcie.

 

III PUNKT

 

Boleść, którą sprawiamy Chrystusowi Panu naszymi grzechami

 

Rozważanie. Któż zamienił Syna Bożego w męża boleści, Virum dolorum, jak go nazwał Izajasz prorok? Grzechy nasze. – On przyjął na siebie grzechy całego rodzaju ludzkiego, by je odpokutować i od tej chwili widział Bóg Ojciec w Nim już tylko wielkiego winowajcę, na którego słusznie miały spaść ciężkie ciosy karzącej sprawiedliwości Bożej. Start jest pod razami, mówi Duch Święty, za złości nasze. Attritus est propter scelera nostra (Izaj. LIII, 5). To moje grzechy ubiczowały Go, cierniem ukoronowały, policzkowały, oplwały, przybiły do krzyża i śmierć Mu zadały!

 

Zastosowanie. Cóż za myśl bolesna, jakże to przykry i do ziemi przygniatający wyrzut! A więc były w mym życiu chwile, w których wraz z bogobójczym motłochem żydowskim wołałem: Na krzyż z Jezusem! a Barabasz niech żyje! niech żyje namiętność moja! – chwile, w których wraz z katami wbijałem gwoździe w ręce i nogi mego Zbawiciela!... Robiłem to, o ile było w mej mocy, tylekroć razy, ile razy popełniłem jaki grzech śmiertelny. Gdy zaś popełniałem powszednie grzechy, dodawałem nowych boleści do tych śmiertelnych ran Jezusa! – Uwagi te prawdziwe a przerażające, uzbrajały pustelników świętą nienawiścią i surowością przeciwko sobie. Naśladuj ich podczas tych wielkich dni powszechnej pokuty i przebłagania.

 

Rozmowa duszy z Boskim Zbawicielem, stosownie do uczuć i postanowień dwóch punktów poprzednich.

 

–––––––––––

 

 

Przewodnik prawdziwej pobożności czyli nowe praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku o życiu Pana Naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych którzy, żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości. Przez O. Brunona Vercruysse T. J., z III wydania franc. przetłóm. za pozwoleniem autora J. d'A[bancourt]. Wydanie II. przejrzane, z ostatnią edycją oryginału starannie porównane. Tom I (od 1-go stycznia do 30-go czerwca). We Lwowie. DRUKARNIA LUDOWA. GUBRYNOWICZ I SCHMIDT. 1886, ss. 164-168. (1)

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Pozwolenie Władzy Duchownej:

 

Gdy książka pod tytułem: "Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku o życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa" zgodną jest we wszystkim z przepisami wiary św. katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

OD ORDYNARIATU METROPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

 

† Seweryn

Arcybiskup.

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Przypisy:

(1) Por. 1) O. Brunon Vercruysse SI, Przewodnik prawdziwej pobożności. a) Dzień zaduszny. b) O śmierci. c) Uroczystość świętych Aniołów Stróżów. d) Uroczystość Matki Bożej Różańcowej.

 

2) O. Mikołaj Łęczycki SI, Pobudki do unikania grzechu śmiertelnego i kilka innych rozważań pobożnych.

 

3) Ks. Antoni Chmielowski, Rozmyślania o pokucie i jej warunkach.

 

4) O. Paweł Segneri SI, Kazania wielkopostne. a) Kazanie o piekle. b) Kazanie o Bóstwie Chrystusowym. c) Kazanie o lekceważeniu sobie gróźb Bożych przez niedowiarków.

 

(Przyp. red. Ultra montes).

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Cracovia MMXVI, Kraków 2016

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: