KS. MICHAEL OSWALT

Były kapłan "Novus Ordo"

––––––––

Wielokrotnie nie zwracamy w naszym życiu uwagi na małe sprawy, małe otwierające nam oczy wydarzenia, które zsyła Dobry Bóg, aby nam pomóc zerwać zasłonę z naszych umysłów. Przyglądając się własnemu nawróceniu dostrzegam, że było ono zwieńczeniem wielu drobnych incydentów jakie wydarzyły się na przestrzeni lat, które jeśli się je zsumuje – jak spojrzę w przeszłość – stanowią ogromny rezerwuar łask. Gdy byłem w seminarium miał miejsce jeden drobny incydent. Na zewnętrznej stronie drzwi mojego pokoju umieściłem naklejkę: "Nie możesz być katolikiem i zwolennikiem aborcji". Byłem przecież w "katolickim" seminarium, wśród samych seminarzystów i księży, którzy nawet w moim neofickim rozumieniu moralności wiedzieli, że to stwierdzenie jest podstawową zasadą moralną. Najwidoczniej potrzebowałem "przeszkolenia" w kilku kwestiach. Spostrzegłem później, że ta naklejka została zerwana z moich drzwi i zniszczona. Nie zdawałem sobie sprawy z deklaracji jaką składałem umieszczając to na drzwiach. Uważałem, że jestem katolikiem. Myślałem, że daję wyraz utwierdzenia w wierze. Jednakże to, co robiłem dodawało – do założonego mi stale powiększającego się dossier – takie opisujące mnie przymiotniki jak "niezachwiany", "osądzający" i "nietolerancyjny". Jakże mogę wykazywać duszpasterskie podejście skoro ośmieliłem się myśleć i wyrazić coś tak czarno-białego, jak to, co znalazło się na tej nalepce?

Nie powinno więc dziwić, że w seminarium zapanowała ogromna dyskusja wokół odmowy sakramentów dla tych "katolickich" polityków, którzy sami deklarowali się jako "pro-choice" (tzn. będący za legalizacją zabijania nienarodzonych dzieci – red. U. m.). Spór nie dotyczył tego, że niektórzy uważali, iż w rzeczywistości Kościół nie powinien przestrzegać prawa kanonicznego i odmawiać sakramentów jawnym, zdeklarowanym grzesznikom, lecz polegał na tym, że niektórzy z nas uważali, że Kościół powinien faktycznie egzekwować prawo kanoniczne. Mieliśmy wiele wykładów i debat dotyczących tego zagadnienia. I zawsze kończyło się krążeniem wokół słowa "duszpasterski". Mieliśmy być wrażliwi na uczucia innych, powinniśmy być otwarci i tolerancyjni wobec przekonań innych. Innymi słowy, incydenty takie jak ten były drobnymi sposobami, którymi Dobry Bóg pokazywał, że ta nowa religia ma również swoją własną, nową moralność. Szkolono nas bardziej na tych, którzy zapewniają ludziom dobre samopoczucie niż na Bożych posłańców i bojowników. Mogę teraz spojrzeć za siebie i zobaczyć, że to, do mówienia czego mnie szkolono – a co sprawia, że padam na kolana w pokucie – zostało powiedziane 2000 lat temu: "Nie mamy króla, lecz Cezara". (1)

Ks. Michael Oswalt

Artykuł z czasopisma "The Four Marks", June 2012, Vol. 7, No. 6, s. 7.

http://www.thefourmarks.com/downloads.htm

Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa

(Ilustracje od red. Ultra montes).

––––––––––––––

Przypisy:

(1) Por. 1) Ks. Michael Oswalt, Odrzucenie fałszywego kościoła. (List do duchowieństwa diecezji Rockford).

2) "The Reign of Mary", Stanowisko Teologiczne Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI).

3) Bp Mark A. Pivarunas CMRI a) Sedewakantyzm. b) Odpowiedzi na zarzuty wobec stanowiska sedewakantystycznego. c) Vaticanum II "w świetle Tradycji"? d) Różnica między gorliwością misyjną świętego Patryka a duchem Vaticanum II. e) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa XII. f) Papiestwo.