UTARCZKA DUCHOWA
CZYLI NAUKA POZNANIA, POKONANIA SAMEGO SIEBIE,
I DOJŚCIA DO PRAWDZIWEJ DOSKONAŁOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ
KS. WAWRZYNIEC SCUPOLI
–––
"Utarczką wojenną jest życie
człowieka na ziemi"
(Hiob. VII, 1)
SPIS TREŚCI
–––––
Rozdział I. O doskonałości chrześcijańskiej, potrzebie duchowej utarczki i o sposobach wyjścia z niej zwycięsko
Rozdział II. Nieufność w nas samych
Rozdział III. Ufność w Bogu
Rozdział IV. Jak poznać czyśmy się wyzuli z ufności nas samych, czyśmy całą w Bogu złożyli nadzieję
Rozdział V. Trwożliwości nie mamy uważać za cnotę
Rozdział VI. Niektóre uwagi służące do pozbycia się ufności w sobie, i zaufania całkowitego Bogu
Rozdział VII. O dobrym użyciu władz duszy i ciała, a przede wszystkim władz rozumu i woli
Rozdział VIII. Co nam przeszkadza, a co pomaga do zdrowego sądu o rzeczach
Rozdział IX. Umysł nasz chronić się winien niepotrzebnej ciekawości
Rozdział X. O urządzeniu woli, o celu do jakiego wszystkie nasze wewnętrzne i zewnętrzne sprawy kierować mamy
Rozdział XI. Uwagi zachęcające nas do pełnienia woli Boga
Rozdział XII. Dwie są wole człowieka, co wzajem między sobą walczą
Rozdział XIII. Jak zwalczać mamy zmysłowość, co ma czynić wola, aby nabyła świętego cnoty nałogu
Rozdział XIV. Co czynić należy, gdy rozumna wola jest niby zwyciężona i nie może się oprzeć chuci zmysłowej
Rozdział XV. Niektóre uwagi wykazujące, jak występować mamy do walki, na jakich nacierać wrogów i jakich cnót bronią
Rozdział XVI. Rycerz Chrystusa od poranku już gotowym ma być do walki
Rozdział XVII. Jaki porządek zachować należy w utarczce przeciw namiętnościom i występkom
Rozdział XVIII. Jak poskramiać trzeba nagłe wzruszenia namiętności
Rozdział XIX. Jak należy zwalczać namiętności cielesne
Rozdział XX. O sposobie pokonania lenistwa
Rozdział XXI. Jak używać należy zmysłów zewnętrznych, jak je nakierować do rozważania rzeczy Boskich
Rozdział XXII. Jak rzeczy zmysłowe mogą nam posłużyć do rozważania tajemnic życia i męki Pana naszego Jezusa Chrystusa
Rozdział XXIII. O innych jeszcze sposobach dobrego użycia zmysłów
Rozdział XXIV. O poskromieniu języka
Rozdział XXV. Szermierz Jezusa winien być wolnym od wszelkiego w sercu niepokoju
Rozdział XXVI. Co czynić mamy, kiedyśmy w walce duchowej ranę odnieśli, to jest usterk jaki popełnili
Rozdział XXVII. Jak szatan zwykł kusić i mamić tych, co zamierzają być cnotliwymi, a którzy jeszcze są pogrążeni w występku
Rozdział XXVIII. Jak szatan pociągnąwszy w grzech kogo, pragnie w grzechu go utrzymać i dopełnić jego zguby
Rozdział XXIX. O ułudzie tych, co niby radzi, a przecież całkowicie nie poprawują się
Rozdział XXX. O ułudzie tych, którzy mniemają, że już wysoko postąpili w drodze doskonałości, chociaż od niej są dalekimi
Rozdział XXXI. O podstępach, jakie nieprzyjaciel duszy zwykł czynić dla sprowadzenia nas z drogi cnoty
Rozdział XXXII. Ostatnia ułuda wroga, który samych cnót używa za podnietę do grzechu
Rozdział XXXIII. Uwagi potrzebne dla tych co pragną poskromić swe złe skłonności i nabyć cnót im potrzebnych
Rozdział XXXIV. O stopniowym jednej po drugiej cnót nabywaniu
Rozdział XXXV. O środkach najskuteczniejszych nabycia cnoty i sposobie, jak przez pewien czas o jedną głównie mamy się starać cnotę
Rozdział XXXVI. Ćwiczenia cnoty wymagają bezustannej pilności
Rozdział XXXVII. W cnocie nieustannie się ćwiczyć i żadnej sposobności do jej wykonania opuszczać nie należy
Rozdział XXXIX. Jak różnych okoliczności mamy używać do ćwiczenia się w jednejże cnocie
Rozdział XL. O czasie jakiego użyć należy na nabycie cnoty i znakach po jakich poznać można, żeśmy znacznie w niej postąpili
Rozdział XLI. Nie należy pragnąć wyzwolenia od utrapień, które możemy znieść cierpliwie i jak podobne pragnienia urządzać należy
Rozdział XLII. Jak się ochronić ułudy szatańskiej, gdy nam poddaje nieroztropne ćwiczenia
Rozdział XLIII. Jak zaradzać złej skłonności wiodącej do posądzeń bliźniego
Rozdział XLIV. O modlitwie
Rozdział XLV. O modlitwie myślnej
Rozdział XLVI. O rozmyślaniu
Rozdział XLVII. Inny sposób modlitwy za pomocą rozmyślania
Rozdział XLVIII. O modlitwie zanoszonej do Boga przez wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy Maryi
Rozdział XLIX. Niektóre uwagi pobudzające grzeszników do uciekania się z ufnością do Najświętszej Maryi Dziewicy
Rozdział L. Sposób modlitwy ustnej i myślnej przez przyczynę świętych Aniołów i błogosławionych zanoszonej
Rozdział LI. O rozmyślaniu męki Pańskiej i różnych stąd uczuciach wewnętrznych
Rozdział LII. O owocach czyli korzyściach, jakie odnosi dusza w rozmyślaniu krzyża i naśladownictwa cnót bolejącego Jezusa
Rozdział LIII. O Najświętszym Sakramencie
Rozdział LIV. O sposobie i pobudkach przystępowania do Najświętszej Komunii
Rozdział LV. Jak się mamy gotować do Najświętszej Komunii, jak wzbudzać w sobie akt miłości Boskiej
Rozdział LVI. O Komunii duchowej
Rozdział LVII. O składaniu podzięk Bogu
Rozdział LVIII. O ofiarowaniu się Bogu
Rozdział LIX. O słodyczach i oschłościach w ćwiczeniach duchowych
Rozdział LX. O rachunku sumienia
Rozdział LXI. O przetrwaniu do śmierci w utarczce duchowej
Rozdział LXII. Jak się umocnić mamy przeciw wrogom, którzy w godzinę śmierci nacierać na nas będą
Rozdział LXIII. O czterech pociskach, jakimi wróg zbawienia uderza na duszę w godzinę śmierci, a naprzód o pokusie przeciw wierze i jak onej oprzeć się należy
Rozdział LXIV. O drugiej pokusie, rozpaczy i sposobie jej zwalczenia
Rozdział LXV. O trzeciej przy śmierci pokusie, próżnej chwale i środkach się jej pozbycia
Rozdział LXVI. O innych jeszcze ułudach szatana, jakimi na nas w godzinę śmierci uderza i sposobie ich usunienia
––––––––
DODATEK
O spokoju duszy i o szczęściu serca umierającego sobie samemu, aby żyło Bogu
Rozdział I. Jaka jest natura serca ludzkiego i o sposobie kierowania nim
Rozdział II. O staraniu jakie mieć powinna dusza o nabycie doskonałego uspokojenia
Rozdział III. Że spokojny ten budynek zwolna wznosić się powinien
Rozdział IV. Że dla dojścia do tego uspokojenia, dusza winna wszelkich ludzkich pociech zaniechać
Rozdział VI. Że potrzeba być roztropnym w miłości bliźniego, by nie zamieszać spokoju własnej duszy
Rozdział VII. Że dusza powinna być wyzuta z własnej woli swojej, aby się mogła stawić przed Bogiem
Rozdział VIII. O wierze jaką mieć powinniśmy względem Najświętszego Sakramentu Ołtarza, i jak mamy ofiarować się Bogu
Rozdział IX. Że dusza w samym tylko Bogu odpoczynku i zadowolenia szukać powinna
Rozdział X. Że przeszkody i wstręty jakie napotykamy względem tego wnętrznego uspokojenia, zasmucać nas nie powinny
Rozdział XI. O sposobach jakich używa szatan dla zamieszania spokoju duszy naszej, i jako przeciw nim uzbroić się powinniśmy
Rozdział XII. Że dusza nie powinna się smucić wnętrznymi pokusami, których doświadcza
Rozdział XIII. Że Bóg zsyła na nas te pokusy dla naszego dobra
Rozdział XIV. Co czynić należy, aby nie tracić odwagi na widok swych błędów
Rozdział XV. Że dusza uspokoić się winna, nie tracąc czasu na zastanawianie się nad każdą doznawaną niespokojnością
Modlitwa do Jezusa Chrystusa dla uproszenia wnętrznego spokoju duszy
Ćwiczenie poddania się i uległości woli Bożej
Sposób odprawiania modlitwy wnętrznej
Krótki rys sposobu odprawiania modlitwy wnętrznej
Główne rady dla dobrego odprawiania modlitwy wnętrznej, i odnoszenia z niej pożytków, jakich Bóg wymaga
Odpusty nadane osobom, odprawującym modlitwę wnętrzną
–––––––––––
Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej (a). Przez Księdza Scupoli, Teatyna. Przełożył z francuskiego X. S. U. W. C. (b), Warszawa 1858, str. VI+260. (c)
(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono; przypisy literowe od red. Ultra montes).
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
Gdy Dziełko od dawna w świecie Katolickim znane, pod tytułem: Utarczka Duchowa, nie tylko nic w sobie nie zawiera przeciwnego św. Wierze Katolickiej i dobrym obyczajom, ale i owszem wielce służy do poznania, pokonania samego siebie, oraz dojścia do chrześcijańskiej doskonałości, przeto upowszechnienie tegoż drukiem, nader jest pożądanym.
Warszawa dnia 4 marca 1858 r.
X. A. Dąbrowicz, Cenz. Ksiąg duch. w Archid. Warsz.
–––––––––
APPROBATUR.
Varsaviae die 11 Martii 1858 anno.
Leo Topolski,
Judex Surrogatus C. M. V.
L. CZAJEWICZ, Secret.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przypisy:
(a) Tytuł oryginału włoskiego: Il combattimento spirituale.
Inne tłumaczenie na język polski: Ks. Wawrzyniec Scupoli, Teatyn, Walka duchowna, przetłómaczył Ks. Aleksander Jełowicki. Wydanie nowe. Kraków i Warszawa. NAKŁAD GEBETHNERA I WOLFFA. 1882.
Przekłady łacińskie:
1) Pugna spiritualis, Tractatus vere aureus de perfectione vitae christianae. A Vener. Dei Servo Laurentio Scupoli, Clerico Regulari, Italice scriptus, dein a variis in varias Linguas, atque a R. A. D. Jod. Lorichio, S. T. D. et P. in Acad. Friburg. Brisg. in Latinam versus. Editio nova correctior, Cui accesserunt, cum brevi notitia Vitae Auctoris, varia Encomia, quae de hoc Libello deprompsit S. Franciscus Salesius, et Regulae aliquot ad discretionem spirituum. Mechliniae 1825.
2) Certamen spirituale. Auctore P. Laurentio Scupoli, Clerico Regulari Theatino. Cum duabus appendicibus continentibus tractatus asceticos V. P. Alfonsi Rodriguez S. J. De Tentationibus et De Examine conscientiae. Cum approbatione. Ratisbonae et Romae MCMXIII (1913). (BIBLIOTHECA ASCETICA).
3) Theologia mystica et Epistola Christi ad hominem. Auctore Ioanne a Iesu Maria, Carmelita Discalceato. Pugna spiritualis. Secundum versionem latinam ab Olympio Masotto factam. Auctore Laurentio Scupoli, Ordinis Clericorum Regularium. Friburgi Brisgoviae [1912]. (BIBLIOTHECA ASCETICA MYSTICA).
4) Vene. Patris Laurentii Scupoli, Cler. Reg. Theatini, Certamen Spirituale, Ex Italico Latinitate donatum a Carolo Ant. Meazza. Tyrnaviae, Typis Acad. S. J. Anno 1749.
Opusculum alterum Vener. Patris Laurentii Scupuli, Cler. Reg. Theatini, Ex Italico Idiomate, a Carolo Antonio Meazza Latine redditum; In quo continentur quatuor sequentes Tractatus, cujusvis conditionis hominibus pernecessarii: I. Addita Certamini Spirituali. II. Via Paradisi, seu de Pace Cordis. III. De mentalibus Jesu Christi doloribus. IV. Modus juvandi, et consolandi cujuscunque generis infirmos. Versio reliquarum omnium accuratissima, et cum ejusdem Auctoris Manuscriptis diligentissime collata. Editio Tyrnaviensis Prima, A plurimis Typi mendis expurgata. Pars Secunda. Superiorum permissu. Tyrnaviae, Typis Academicis Soc. Jesu Anno 1746.
(b) X. S. U. W. C. = Ks. Stanisław Ulanecki, wikary z Czermiernik.
(c) Por. 1) Ks. Wawrzyniec Scupoli, a) Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej. b) O spokoju duszy i o szczęściu serca umierającego sobie samemu, aby żyło Bogu.
2) Tomasz à Kempis, De imitatione Christi. O naśladowaniu Jezusa Chrystusa.
3) Św. Robert kard. Bellarmin SI, a) Katechizm mniejszy czyli Nauki Chrześcijańska krótko zebrana (Compendium Doctrinae Christianae). b) Wykład nauki chrześcijańskiej. Katechizm większy (Catechismus, seu: Explicatio doctrinae christianae).
4) Św. Alfons Maria Liguori, a) O wielkim środku modlitwy do dostąpienia zbawienia i otrzymania od Boga wszystkich łask, jakich pragniemy. b) Myśli pobożne. c) Uwielbienia Maryi (De Mariae gloriis). d) Doskonałość chrześcijańska według nauk i pism św. Teresy. e) Opera dogmatica.
5) O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia.
6) Abp Emil Guerry, Kodeks Akcji Katolickiej.
7) Ks. Alfons Rodriguez SI, O doskonałości chrześcijańskiej.
8) O. Maurycy Meschler SI, Trzy podstawy życia duchowego.
9) O. Fryderyk William Faber, Postęp duszy, czyli wzrost w świętości.
10) O. Jan Tauler OP, Ustawy duchowe. Dzieło z XIV wieku.
11) O. Gabriel Paláu SI, Katolik uczynkiem i prawdą.
12) O. Brunon Vercruysse SI, Przewodnik prawdziwej pobożności czyli nowe praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku o życiu Pana Naszego Jezusa Chrystusa.
13) OO. Redemptoryści, Książka Misyjna (modlitewnik).
14) Ks. Courbon, Życie w obecności Bożej.
15) Bp Karol Ludwik Gay, Sufragan Diecezji Poitiers, Wykład tajemnic Różańca świętego.
16) Św. Piotr z Alkantary, Pokój duszy.
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMVIII-MMXV, Kraków 2008-2015
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: